การเลิกราไม่ใช่เรื่องเศร้า แต่กลับทำให้พบความสุขในหัวใจ(อ่านแล้วจึงเข้าใจ)

มีรุ่นน้องถามไถ่ว่าแปลกไหม ที่เลิกกับแฟนแล้ว ไม่รู้สึกเศร้า กลับรู้สึกสันติ และได้เวลาส่วนตัวคืนกลับมา

ผมถามกลับไปว่าแปลว่ าเขาไม่สำคัญเหรอ น้องตอบว่าเขาสำคัญมาก แต่รู้สึกว่าต้องปรับเยอะ

ต้องยอมให้เยอะ พอห่างออกมากลับรู้สึกดี ผมคิดว่าเรื่องนี้น่าสนใจ และคำที่น่าสนใจมาก

คือคำว่าสันติผมเคยคิดว่าคนเราต้องการความสุแ ละพยายามทำ ทุกวิถีทาง

เพื่อไขว่คว้าให้ได้มาแต่ช่วงหลังมานี้พอลองถามตัวเองให้ลึกลงไป

สิ่งที่ต้องการอาจไม่ใช่ความสุขเเฮปปี้แต่น่าจะเป็นความสงบ  p e a c e o f m i n d

ซึ่งบางครั้งสองสิ่งนี้ สวนทางกันยิ่งอยากได้ความสุข หรือ อยากเก็บรักษาความสุข

ไว้เรากลับกระวนกระวายใจโลกนี้ มีมายาคติมากมายที่พูดซ้ำ ๆ

จนเราเชื่อว่ามันเป็นความจริง ความสัมพันธ์ที่ไม่เลิกราก็เป็นสิ่งหนึ่ง

ในจำนวนเรื่องเหล่านั้น หรือ ความเชื่อว่าการเลิกกัน

คือเรื่องแย่ก็อาจลวงให้ทั้งสองฝ่ายพยายามประคับ ประคอง ความสัมพันธ์

ที่ไม่ส่งผลดีต่อทั้งคู่ไป เรื่อย ๆ เราอาจเชื่อว่าความสุขคือ การอยู่ด้วยกันแน่นอน

ถ้าทุกอย่างราบรื่นคำกล่าวนี้ย่อมเป็นจริงแน่

แต่ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น คำกล่าวนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นสัจธรรมสำหรับทุกคน

เพราะยิ่งพยายามประคับประคอง ความสุขไว้สิ่งที่เกิดขึ้นตามมา

คือภาวะขาดสันติสุขในจิตใจและทันที ที่ปล่อยวางจากความเชื่อว่า

จะต้องเก็บรักษาความสุขใ นแบบที่ผู้คนเขาบอกกัน ทันใดนั้น

เรากลับพบว่าหัวใจ ของเรานิ่วสงบมากขึ้น

เพราะไม่เอาใจ ไปผูกไว้กับแบบที่เขาบอกกันว่าดี

แต่มันไม่ดีสำหรับเราการเลิกรา หรือหย่าร้างหากเลือกกระทำในช่วงเวลา

และเหตุปัจจัยที่มีเหตุมีผลตอบตัวเองได้ เป็นไปได้ว่ากลับทำให้เรามีความสุขมากกว่า

การจมอยู่กับการพยายาม แก้ปัญหาไม่รู้จบความสุขที่ว่านั้น

จึงเหมือนมีเรื่องที่ซ้อนกันอยู่นั่น คือความสุขที่เราสัมผัสได้จากหัวใจตัวเอง กับความสุขที่เกิดขึ้น

จากค่านิยมหรือความคาดหวังจ ากคนอื่น ที่มองว่าการเลิกรา

เป็นเรื่องน่าเสียดาย น่าเสียใจน่าสงสาร และหลาย กรณีที่เราพยายาม รักษาความสุข

ที่คนอื่นขีดเส้นให้โดยหลง ลืมความสุข ในหัวใจ ตัวเองไป

เมื่อคิดใคร่ครวญเรื่องนี้ผมพบว่าการเลิกราเป็นเพียงตัวอย่างหนึ่ง

ของค่านิยมเรื่องความสุขที่เรามักเชื่อว่า ถ้าเป็นเช่นนั้น เช่นนี้แล้ว จะมีความสุขกว่า

เช่นความรวยความสำเร็จรูปลักษณ์ที่ดี ชื่อเสียงตำแหน่ง ฯลฯ แน่นอนว่า สิ่งเหล่านี้

เป็นองค์ประกอบของชีวิตที่ดี แต่ก็ไม่เสมอไป ถ้ามันเริ่มล้นเกินหรือ

ทะเยอทะยานจนไปจะเผาไหม้หัวใจ ผมไม่ได้บอกว่า เราไม่ควร

ปราถนาสิ่งเหล่านั้น เพียงอยากชวน ตั้งคำถามว่าที่เราอยากได้ อยากมีนั้น

เพราะหัวใจเรามีความสุขเมื่อมีสิ่งเหล่านั้น หรือ เพราะคนอื่นเขาเชื่อว่า

ถ้าเรามีสิ่งเหล่านั้นแล้วเราจะมีความสุขเ ราอยากมีความสุข หรือ เราอยากให้คนอื่น

มองว่าเรามีความสุขสองสิ่งนี้ คล้ายกันแต่ต่างกัน เหลือเกินคำถาม ที่น่าถามตัวเอง ลงไป

ลึกๆในหัวใจก็คือความสุข ที่เราเฝ้ามองและไขว่คว้า หรือ พยายามรักษาไว้

ไม่ว่าจะเป็นความฝันความสำเร็จ การงานหรือความรัก ถึงที่สุดแล้ว

มันนำมาซึ่งควสมสงบในจิตใจ หรื่อเปล่า ถ้าคำตอบคือ ไม่ผมคิดว่า

วันหนึ่งเราจะพบคำตอบใหม่ ให้กับตัวเองว่าฉันจะลองปล่อยมือ

จากความสุขดูบ้างก็ได้ เพื่อพบสิ่งที่สำคัญกว่านั้น ทนั่น คือความสงบในจิตใจ

บางครั้งเราจำเป็นต้องปล่อยมือจาก สิ่งที่เราเชื่อว่านั้น คือ ความสุขเพื่อพบกับ สันติในหัวใจ

และนั่นคือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้ จากคำถามของรุ่นน้องผู้นี้ว่า

การเลิกราไม่ใช่เรื่องน่าเศร้าห ากมันทำให้เราพบหัวใจ สงบกว่าเดิม

ขอบคุณ b a n g p u n s a r a