การมีคู่ดี ดูได้จากศีล สติปัญญา บุญเท่าเทียมกัน ถึงเรียก “คู่ดี”
หากมีคู่แล้ว ต้องอยู่บนความกังวลใจ
เครียด จิตตก หวาดระแวง ตลอดเวลา
นั่นเขาเรียก “คู่เวรคู่กรรม” วันไหนบุญหมด
ก็แยกจากกัน ยื้อให้ ต า ย ก็ไปอยู่ดี
การฉลาดเลือกคู่จึงสำคัญ อยู่ด้วยแล้ว
“สบายใจ” อย่างเดียวไม่ได้ ต้องมีปัจจัยแวดล้อมด้วย
เป็นตัวของตัวเอง แบบไม่ต้องประดิษฐ์
ยอมรับได้ ในข้อเสียซึ่งกันและกัน ยอมตกทุกข์ได้ยาก ไม่หนีหายไปไหน
ยามที่ทุกข์หนัก ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายต้องเผชิญปัญหาเพียงลำพัง แต่ฝ่ายเดียว
หากในชีวิตนี้เราเจอคนแบบนั้น คนที่รักเรา
โดยไม่รังเกียจการกระทำที่ไม่ดีของ ๆ เราแล้วล่ะก็ จงรักษาเขาไว้ให้ดี
เพราะนอกจากพ่อแม่แล้ว จะหาใครที่รักเรา
และยอมรับในตัวเรา ไ ด้ แ บ บ นั้น คงยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร
ในชีวิตของคนเรา เราจะเจอคนแบบนี้
ลักษณะนี้ไม่กี่คนนักหรอก บางคนเจอแค่ครั้งเดียวในชีวิต
บางคนไม่เจอสักคน เมื่อเจอแล้ว อย่าเอากิเลส
ความหลง ความเบื่อหน่ายนำทาง เพราะอารมณ์ชั่ววูบประเดี๋ยวประด๋าว
ทำให้ชีวิตต้องสูญเสียสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิต มันไม่คุ้มกัน
ขอบคุณ g a n gb e a u t y
