คนเราชีวิตนี้ จะมีเวลาอยู่ด้วยกันนานแค่ไหน (เตือนสติได้ดีมากๆ)

เช้าวันหนึ่ง..ภรรยาบอกกับสา มีว่า..“วันนี้ฉันจะกลับบ้านไปเ ยื่ยมแม่

คุณจะขับรถไปส่ง ฉันห น่อยได้ไหม ฝนตกหนักแบบนี้ ไ ปรถโดยสาร ไม่สะดวกเลย”

สามี..ซึ่งหน้าตาบูดบึ้ง มาตั้งแ ต่เช้าไม่ตอบภรรยา.. แต่กลับ กระชากเสียงถามกลับไปว่า..

“เมื่อวานเธอซื้อเสื้อใหม่มาใ ช่ไหม.. เธอรับปากฉันแล้วนะ ว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟือย

เรายั งต้องผ่อนบ้านผ่อนรถส่งลูกเรีย นค่าใช้จ่ายเยอะแยะ..ทำไม.. ไม่ช่วยกันประหยัด!!”

ภรรยา ..พูดออกมาเสียงเบาๆอย่างค นรู้สึกผิดว่า…“ที่แท้..คุณโกรธเ รื่องนี้นี่เอง”

ภรรยา..ก้มหน้า จัดเสื้อผ้าเงียบๆแล้วบอกสามีว่ า.. “วันนี้มีรถโดยสารเข้าเมื อง

แค่เที่ยวเดียวฉันคงต้องรีบ ไปแล้วหละ..คุณไม่ต้องไปส่งก็ ได้..”

แล้วเธอก็ออกบ้านไปโ ดยสามีไม่สนใจเลยเพราะยังโ กรธอยู่มาก..

ประมาณครึ่งชั่ว โมงผ่านไป..สามีได้ยินเสียงเ อะอะ บนถนน..จึงออกไปดูแล้ ว

จึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า.. ฝนที่ตกหนักเซาะตลิ่งจนสะพาน เข้าเมืองได้ขาดลง

มีรถเมล์คั นหนึ่งตกลงไปในน้ำด้วย

สามี.. ได้ยินดังนั้นตกใจมากกระโดดอ อกจากบ้านไปทันที

เมื่อไปถึงแ ม่น้ำ..รถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำเห ลือ เพียงซากเหล็ก

สัมภาระก ระเป๋า ต่าง ๆ ของผู้โดยสาร ก ระจัดกระจาย

มีการหามร่า งของผู้เสียชีวิต คนแล้วคนเล่า ขึ้น มาจากแม่น้ำ..

ชายหนุ่มเฝ้ า มองหาภรรยา..ก็ไม่พบ ก็เ สียใจเจียนสิ้นสติ..

เฝ้าถามห น่วยกู้ภัย ที่ทำงานอยู่ว่า..“เห็น ภรรยา ผมบ้างไหม ๆๆๆ เธอ ใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ”

ทุก คนส่ายหน้า…บอกว่าไม่เห็นเวล าผ่านไป จนเกือบเย็น กู้ภัย ห ยุดการทำงาน

เพราะไม่มีผู้เสีย ชีวิตที่หาพบ แล้วจึง บอกชายห นุ่มว่า..“หักห้ามใจ

เถอะนะ. .ภรรยาคุณคงโดนน้ำพัดไปไกลแ ล้ว” ชายหนุ่ม เดินกลับบ้าน เ หมือนคน ไม่มีวิญญาณ

ร้องไห้ไ ปคร่ำครวญไป ตลอดทาง ในใจ ของเขาเฝ้า แต่คร่ำครวญว่า…“  ทำไมๆๆๆ เรา ไม่ขับรถไปส่ง เธอนะ…

เราไปด่าเธอทำไมว่า ใช้เงินฟุ่มเฟือย เสื้อตัวเดียว  มันจะราคาเท่าไหร่กัน” แต่เมื่ อกลับ ถึงบ้าน

คาดไม่ถึงว่า.. ภรรยากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารมี อาหารอยู่บนโต๊ะ.. ในมือเธอ มีเสื้อกันหนาว เก่าตัวหนึ่ง

ซึ่ง เธอกำลังเย็บซ่ อมชายเสื้อที่รุ่ย อยู่.. “คุณไปไหนมาคะ..”

ภ รรยา…ยังพูดไม่ทันจบสามีก็ตรง เข้าไปกอดเธอจนแน่น.. “คุณ เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม..”

วัน นี้ฉันมัว เอาเสื้อไปคืน ที่ ร้าน เสีย เวลาอ้อนวอนให้ เขารับ คืนไป มากเลยไป ขึ้นรถเมล์ไ ม่ทัน..

อากาศจะหนาวแล้วฉัน เลย รื้อเสื้อเก่า มาซ่อมก็พอใ ส่ ได้อีกหลายปีนะคะ ฉันนี่แย่จ ริง ๆ

ของเก่าก็ ยังมีไปซื้อขอ งใหม่มา ทำไม เรื่องบางเรื่อง ..เราโกรธ จนลืมไปว่า..

มั นไม่สำคัญเทียบเท่ากับ“ความสุข ”ของเราเลยนะ

เรื่องบางเรื่ อง..ไม่สำคัญเท่ากับ“ความสุข”ของคนที่เรารัก..

เรามีเวลาในโลกนี้…จำกัดเวลาที่ใช้ร่วมกัน….

ยิ่งจำกัด..อะไรที่ไม่สำคัญมากพอ ก็อย่านำมาเป็น อารมณ์ มากมายนักเลย

ขอบคุณ b a n g p un s a r a