“รถไฟสายชีวิต” บทความดีๆจากผู้โดยสารคนหนึ่ง

ชีวิตเหมือนกับการเดินทาง โดยสารรถไฟ มีสถานีต่าง ๆ มีการเปลี่ยนเส้นทาง

มีขบวนสุดท้ายของวัน มีกระทั่งอุบัติเหตุ เราขึ้นรถไฟขบวนนี้ ตอนเราถือกำเนิด

“พ่อแม่ คือคนที่ตีตั๋วให้เรา” เราเชื่อว่า ท่านจะเดินทางด้วยรถขบวนนี้กับเราตลอดไป

“จนกว่าขบวนสุดท้ายจะมาถึง” แต่แล้ว.. ที่สถานีใดสถานีหนึ่ง

ท่านทั้งสองก็ต้องลงรถ ..จากไป ปล่อยเราไว้เพียงลำพังกับการเดินทางนี้

วันเวลาผ่านไป จะมีผู้โดยสารคนอื่น ๆ ขึ้นรถมาเรื่อย ๆ หลายคนจะเป็นคนที่

เรารักและผูกพัน เป็นพี่ เป็นน้อง เป็นเพื่อน เป็นลูก เป็นหลาน หรือกระทั่ง

เป็นที่รักแห่งชีวิตของเรา หลายคนลงรถไปกลางทาง ทิ้งไว้แค่ความทรงจำ

ความอ้างว้าง และคิดถึงอันถาวร ในชีวิตเราหลายคนจากไปอย่างที่เรา

ไม่ทันได้สังเกตด้วยซ้ำว่า เขาลุกจากที่นั่ง และลงรถไฟไปแล้ว

การเดินทางโดยรถไฟชีวิตขบวนนี้ จึงเต็มไปด้วยความรื่นรมย์ ความโศกเศร้า

ความมหัศจรรย์ ความสมหวัง คำสวัสดี คำอำลา และคำอวยพรให้ “โชคดี”

“การเดินทางที่ดีที่สุด” คือ การได้ช่วยเหลือ ได้รัก ได้มีความสัมพันธ์ที่ดี

กับเพื่อนผู้โดยสารทุกคน จงแน่ใจว่า เราได้ให้สิ่งที่ดีที่สุด เพื่อให้การเดินทาง

ของพวกเขา มีความราบรื่น และสะดวกสบายตลอดไปความน่าพิศวงของการเดินทาง

อันวิเศษยอดเยี่ยมนี้ คือตัวเราเอง ก็ไม่รู้ล่วงหน้า ว่าเราจะต้องลงจากรถไฟที่สถานีไหน

สถานีไหนจะเป็นสถานีสุดท้ายของเรา ฉะนั้น เราต้องมีชีวิตให้ดีที่สุด

ปรับปรุงตัวเอง รู้จักลืม รู้จักอภัย ให้สิ่งดีที่สุดที่เรามี แก่คนรอบข้าง

ที่สำคัญเหลือเกิน ที่เราควรทำอย่างนี้ เพราะเมื่อถึงเวลาที่เราต้องลุกจากที่นั่ง

เพื่อลงจากรถไฟไป เราจะได้ทิ้งความทรงจำที่สวยงามไว้แก่ผู้คนที่ต้องเดินทาง

โดยสารรถไฟขบวนชีวิตนี้ต่อไป..ขอบคุณมาก ๆ

ที่มาเป็นผู้โดยสารคนหนึ่ง ในขบวนรถไฟชีวิตของกันและกัน

ขอบคุณ T h a n k y o u   C h o  n b u r i