เป็นอีกหนึ่งบทความดี ๆ ที่ให้ข้ อคิดเป็นอย่างมาก จากนักร้อง ท่านหนึ่ง
โดยเธอได้เล่าว่า.. ได้พบเพื่อนคนหนึ่ง เพิ่งกลับจ ากการไปปลูกป่า
หน้าตาของเ ธอเบิกบานด้วยความปิติ ที่ได้ช่ วยฟื้นฟูธรรมชาติ
เธอพรรณนา ถึงคุณประโยชน์มากมายของกา รปลูกป่า ทั้งบรรเทาโลกร้อน เพิ่มออกซิเจน
ให้ร่มเงา ปกป้ องหน้าดิน และช่วยให้ฝนฟ้าตก ถูกต้องตามฤดูกาล ฯลฯ
“ดีจัง เลย” นักร้องท่านนั้นยินดีกับเพื่ อน “ตอนนี้เธอปลูกต้นไม้ที่บ้าน เยอะเลยสิ”
เพื่อนทำหน้าเซ็งทั นทีแล้วตอบว่า “โอ้ย ใครจะไ ปกวาดใบไม้ไหว ร่วงอยู่ได้ เ ลยตัดทิ้งไปแล้ว”
รักป่ารักต้นไ ม้ทั่วทั้งโลก บางครั้งกลับง่ายก ว่ารักต้นไม้ในบ้าน
เราพร้อมจ ะไปปลูกป่าทั่วทุกหนแห่ง แต่คร้ านที่จะดูแลต้นไม้ในบ้าน
ปลูกป่ านอกบ้านไม่ใช่เรื่องยาก แค่ห ย่อนกล้าไม้ลงหลุมแล้วกลบ จา กนั้นก็กลับบ้านได้เลย
แต่ปลูกต้ นไม้ที่บ้านนี่สิ เรายังต้องรดน้ำพ รวนดิน ใส่ปุ๋ยนานนับปี
ครั้นต้น ไม้เติบโตสูงใหญ่ ก็ยังต้องเสีย เวลากวาดใบไม้ที่ร่วง
ไม่หยุด หย่อน วันดีคืนดี กิ่งไม้อาจตกม ากระแทกหลังคาเป็นรู
เป็นเพ ราะต้นไม้นอกบ้านให้แต่สิ่งดี ๆ มีแต่สิ่งที่น่าชื่นชม ไม่เป็นภาร ะแก่เราเลย
เราจึงรักเขาได้ ง่าย ส่วนต้นไม้ในบ้านนั้น
เรีย กร้องการดูแลเอาใจใส่จากเร า แถมยังอาจก่อปัญหาให้ด้วย
หลายคนจึงมองเห็นแต่ข้อเสียข องเขา จนรู้สึกระอาขึ้นมา
เป็ นเพราะเหตุผลเดียวกันนี้หรือเ ปล่า ?
ผู้คนจำนวนมากจึงรัก แ ละชื่นชมคนอื่นได้ง่ายกว่าคนใน บ้าน
เราเห็นแต่ความดีของคน ไกลตัว เพราะเขาไม่เคยเรีย กร้องอะไรจากเราเลย
ส่วนค นในบ้านอยู่ใกล้กับเรามากเกิน ไป จึงเห็นแต่ข้อเสียของเขา
หรือเห็นเขาเป็นภาระ ที่ต้องดู แลเอาใจใส่ จนกลบข้อดีของเ ขาไปเกือบหมด
ผลก็คือเรามัก สุภาพอ่อนโยนกับคนไกล แต่มึน ตึงฉุนเฉียวง่ายมากกับคนใกล้ตั ว
ลองมองให้เห็นคุณประโยชน์ หรือความดีของต้นไม้ในบ้านบ้า ง เราอาจจะรักเขาได้ง่ายขึ้น
หลายคนมาเห็นประโยชน์ของ ต้นไม้ในบ้าน ก็หลังจากที่โค่นจ นเหลือแต่ตอ แต่นั่นก็สายไปแล้ ว
จะไม่ดีกว่าหรือ หากเรารู้จั กชื่นชมเขา ขณะที่ยังอยู่กับเรา
กับคนในบ้านก็เช่นกัน เราคว รหัดชื่นชมคุณความดีของเขาบ้า ง
ที่แล้วมาเราอาจมองข้ามไป เพราะคุ้นชินความดีที่เขาทำกับ เรา จนมองเห็นเป็นเรื่องธรร มดา
เพลงที่แสนไพเราะ หาก ได้ฟังทุกวันทุกคืน ก็กลายเป็นเ พลงธรรมดา ๆ ไม่มีเสน่ห์สำหรั บเราอีกแล้ว
ฉันใดก็ฉันนั้น.. คำพูดที่ไพเราะของภรรยา น้ำใจ ของสามี หรือความใส่ใจของพ่ อแม่
หากเราได้ยิน ได้ฟัง หรื อได้รับติดต่อกันเป็นปี ๆ
หรือน านนับสิบปี ก็กลายเป็นสิ่งสามัญ จนเรามองไม่เห็นความสำคัญ
ไม่ต่างจากอากาศที่เราไม่ค่อย เห็นคุณค่า ทั้ง ๆ ที่ขาดมันไม่ไ ด้เลย
น่าแปลกก็ตรงที่ หากคน ใกล้ตัวทำผิดพลาด หรือสร้างคว ามไม่พอใจ แก่เราแม้เพียงครั้ งเดียว
การกระทำนั้น ๆ กลับฝั งใจเราได้นาน หรือลึกกว่า ค วามดีที่เขาทำกับเรานับร้อยนับพั นครั้ง
ใช่หรือไม่ว่า เวลาเขา ทำดีกับเรา เรามองว่านั่นเป็น “หน้าที่ของเขา” หรือเป็น “สิ ทธิที่เราควรได้รับ”
แต่เมื่อใด ที่เขาทำไม่ดีกับเรา ทำให้เราไม่ พอใจ เรากลับมองว่า
การกร ะทำเช่นนั้นเป็น “สิ่งที่ไม่สมควร ” เป็นเรื่อง “ไม่ธรรมดา” ดั งนั้น จึงฝังใจเราได้ง่ายกว่า
อันที่จริงเขาอาจไม่ได้ทำผิดพลา ดเกินวิสัยปุถุชน แต่ความที่เรา มักจะมีความคาดหวังสูงจากคน ใกล้ชิด
ความผิดพลาดของเขา แม้เพียงเล็กน้อย ก็ทำให้เรารู้สึ กแย่ ขุ่นเคือง หรือน้อยเนื้อต่ำใ จได้ง่ายและนาน
คนในบ้านหรื อคนใกล้ตัวนั้น ไม่ว่าจะดีแสนดี เพียงใด ก็ย่อมมีวันที่ต้องกระท บกระทั่งกับเราบ้าง
แต่หากเร าไม่ฝังใจอยู่กับเหตุการณ์เหล่า นั้น หันมามองและชื่นชมคุณควา มดีของเขา
เปิดใจรับรู้ความรั กที่เขามีต่อเรา เราจะรักเขา ได้ง่ายขึ้น และตระหนักว่า
เข ามีความสำคัญต่อชีวิตของเรา ยิ่ งกว่าคนไกลตัวเสียอีก
อย่ารอ ให้เขาจากไปเสียก่อน ถึงค่อย มาเห็นคุณค่าของเขา ถึงตอนนั้ นก็สายไปเสียแล้ว
ขอบคุณ n a – a a n
