อย่าพยายามอดทน กับ คนที่ “ไม่ใช่” อีกต่อไปเลย

ทั้งที่เรียนรู้แล้วว่าเข้ากันไม่ได้

ดีกันสองวัน..ทะเลาะกันห้าวัน

แต่ก็ยังจะทนคบกันต่อ

โดยให้เหตุผลของการทนอยู่ว่า

“เหนื่อยที่จะต้องไปเริ่มคบกับคนใหม่”

อยากถามจริงๆ…

แล้วจะไม่เหนื่อยใจมากกว่านี้หรอ

ที่ต้องคบกับคนที่ไม่เข้าใจกันอีกต่อไป

อย่าพยายามอดทนกับคนที่ไม่ใช่

อย่าพยายามยึดใครไว้เพราะความเหงา

อย่าพยายามต่อจิ๊กซอว์ชิ้นที่ผิด

หลังจากที่หันจิ๊กซอว์นั้นครบทุกด้านแล้ว

ยังไม่สามารถต่อได้ลงล็อค

ถ้าเป็นอย่างนี้จงวางมันลงซะ

แล้วเปิดโอกาสให้ตัวเองได้ค้นหาชิ้นใหม่มาลองต่อดู

ที่สำคัญ…ในเมื่อไม่ว่าจะกี่ครั้งที่มองไปข้างหน้า

เราก็แน่ใจทุกครั้งว่า

“คนคนนี้ไม่สามารถที่จะทำให้หัวใจเราอุ่นพอ”

แล้วเราจะปิดประตูขังตัวเองทำไม

มีเขาแล้วไม่เหงาก็จริง

แต่ต้องร้องไห้อาทิตย์ละห้าวัน..มันคุ้มกันเหรอ?

การบอกเลิก..แล้วกลับมาอยู่กับตัวเองอีกครั้งเป็นสิ่งที่ยาก

แต่จริงหรือเปล่า?

บางครั้งเราก็ต้องหัดทำในสิ่งยากๆให้เป็นบ้าง

อย่าใช้ชีวิตและมีความรักแบบเอาง่ายเข้าว่า

ฝึกหายใจด้วยหัวใจของตนเอง…

แล้วหัวใจก็จะเข้มแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ

จิ๊กซอว์ชิ้นที่ถูกนั้น…รอเราหยิบมันขึ้นมาอยู่

คนที่ใช่นั้น…ก็รอเราอยู่

แต่วันที่รอคอยวันนั้น..

จะไม่มีวันเดินทางมาถึงเลย

ถ้าเรายังไม่ยอมวางจิ๊กซอว์ชิ้นที่ผิดลง

และยังใช้เวลาหมดไป กับ การอดทนอยู่กับคนที่ไม่ใช่

ขอบคุณ b l o g g a ng